നമ്മുടെ രുചികള്‍ ..ചിന്തകള്‍ ..ചുറ്റുപാടുകള്‍ ..ദര്‍ശനങ്ങള്‍ ..എല്ലാം
മാറ്റത്തിന് വിധേയമാണ് ..നാടകങ്ങള്‍ ..കഥാപ്രസംഗം .....ചാക്യാര്‍
കൂത്ത്‌ ...ഓട്ടം തുള്ളല്‍ എന്നിവ ഇല്ലാതായി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്
അത്തരം വേഷങ്ങളെപോലും ഇപ്പൊള്‍ പുശ്ച്ചത്തോടെയാണ്
ആളുകള്‍ നോക്കി കാണുന്നത് ..ഇതെല്ലാം നിലനില്‍ക്കുമോ എന്നുപോലും
സംശയമാണ് ....നമ്മുടെ കഥകളി പോലും എത്രനാള്‍ നിലനില്‍ക്കും
എന്ന് കണ്ടറിയണം....ഒരു പഞ്ച നക്ഷത്ര ഹോട്ടല്‍ കഥകളി
വേഷക്കാരെയും മോഹിനിയാട്ടം വേഷക്കാരികളെയും ഒരു
വിവാഹ സല്‍ക്കാരത്തിനു പനിനീര്‍ തളിക്കാന്‍ നിറുത്തിയിരിക്കുന്നത്‌
കണ്ടു ..ഏതോ event management കാരുടെ ബുദ്ധിയില്‍ തോന്നിയ
നല്ല ബുദ്ധിയാവാം.അതുപോലെ പണ്ട് പാഠകം എന്നൊരു പരിപാടി
അമ്പലങ്ങളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു ..ദീപാരാധന കഴിഞ്ഞു നിലവിളക്കിനു
മുന്‍പില്‍ പുരാണ കഥകള്‍ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയില്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്ന
ഒരു കലാരൂപം...ഏകദേശം ഒരു ഓട്ടംതുള്ളല്‍ മാതിരി ..പക്ഷെ
തുള്ളല്‍ ഉണ്ടാവില്ല ..തമാശകളും മറ്റും കൊണ്ട് നല്ല രസമായ ഒരു
കലാരൂപം ..ഒരിക്കല്‍ എന്റെ കൌമാരം യൌവനത്തിന് വഴി മാറി
കൊടുക്കുന്ന കാലം...അമ്പലമുറ്റത്ത്‌ കല്‍വിളക്കിന്റെ ചോട്ടില്‍ ഈ
പാഠകം വായന നടക്കുന്നു..കാണികളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഈ ഞാനും
ഉണ്ട് ..കഥ കേള്‍ക്കുകയല്ല പ്രധാനലക്‌ഷ്യം ...കാണികളുടെ ഇടയില്‍
ചുവന്ന ധാവണി ഇട്ടു ഒളികണ്ണാല്‍ എന്നെ മാത്രം നോക്കിയിരിക്കുന്ന
എന്റെ പ്രിയപെട്ടവളെ കാണുക എന്നതായിരുന്നു..അന്ന് കഥ
യയാതിയുടെതായിരുന്നു ...."അങ്ങിനെ യയാതി രാജാവ് ദേവയാനിയുടെ
അറയിലേക്ക് പോകുകയാണ് ........." ഈ സമയം എന്റെ പ്രിയപെട്ടവള്‍
സമയമായതുകൊണ്ട്‌ കണ്ണുകളാല്‍ യാത്രപറഞ്ഞു അവിടെനിന്നും
എഴുനേറ്റു ...അവളെ കണ്ടതുമതിയാകാതെ ഞാനും സദസ്സില്‍ നിന്നും
എഴുനേറ്റു പതുക്കെ ആള്‍കൂട്ടത്തില്‍ കൂടി വഴിയുണ്ടാക്കി മെല്ലെ
നീങ്ങുമ്പോള്‍ " ഇതാ പോകുന്നു യയാതി ..പുത്രോല്പ്പാദനത്തിനാണ് സംശയം
ഇല്ല"...ആള്‍കൂട്ടം എന്നെ നോക്കി പൊട്ടി പൊട്ടി ചിരിച്ചത് ........
എങ്ങിനെ മറക്കാനാവും
Wednesday, January 5, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
0 comments:
Post a Comment