ബന്ധനം

ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ആ പനിനീര്‍ പൂ വിരിഞ്ഞു
അവള്‍ മഞ്ഞിന്‍ തുള്ളികള്‍ കൊണ്ട് മിഴിയെഴുതി ..
പൊട്ടുതൊട്ട് കാത്തിരുന്നു
ഒരുകരിവണ്ടുവന്നു.....ചിരിച്ചു ....വട്ടമിട്ടുപറന്നു
ഒരു നിസ്സഹായതയുടെ തുരുത്തില്‍ നിന്നാപൂ പറഞ്ഞു
പോകു .....ഞാന്‍ നിസ്സഹായയാണ്‌ ..ഞാന്‍ എന്റെ
പ്രിയതമനെ കാത്തിരിക്കുന്നു...പക്ഷേ ആ വിലാപം
തെക്കെന്‍ കാറ്റില്‍ ലയിചില്ലാതായി .....അവള്‍ വീണ്ടും
പറഞ്ഞു ..ഞാന്‍ വര്‍ണച്ചിറകുകള്‍ വീശി വരുന്ന എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട
പൂമ്പാറ്റക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു..പോകു...പക്ഷേ
എന്തു ചെയ്യാം ...അവള്‍ ആദ്യമായി ബന്ധനം
എന്താന്നെന്നു മനസിലാക്കി .....മഞ്ഞിന്‍ കണങ്ങള്‍
കണ്ണീരായി ......ആ കണ്ണീരില്‍ കരിവണ്ട് മധുകണങ്ങള്‍
കണ്ടു.....

.ഇനി ഞാന്‍ ആര്‍ക്കായി കാത്തിരിക്കണം ?
ഇനി ഒരിക്കലും വര്‍ണച്ചിറകുകള്‍ വിരിയിച്ചാപ്രിയതമന്‍
വരില്ല .......കൊഴിഞ്ഞില്ലതായി വീണ്ടും വിരിയാനായി
അവള്‍ കാത്തിരുന്നു ..ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ ......
ആ പ്രാര്‍ത്ഥന അവളെ ദേവന്റെ പൂജാ പുഷ്പമാക്കി......
.......